بیماری MS  که کوتاه نوشت عبارت (Multiple Sclerosis) یا همان  تصلب بافت چندگانه است،  یکی از شایع‌ترین و مهم‌ترین بیماری سیستم اعصاب مرکزی به شمار می‌رود. بیماری MS زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن به طور اشتباه به بافت چربی مغز و نخاع آسیب برساند و آن را مورد حمله خود قرار دهد. 

دراین بیماری غلاف میلن که لایه محافظ سلول‌های عصبی در مغز و نخاع است بر اثر درگیری موجود میان سلول‌های عصبی و ایمنی به مرور از بین می رود و در هر حمله ای که این امر رخ دهد، بخشی از جسم فرد درگیر می شود. درمان MS تنها از پیشرفت آن جلوگیری می کند  و به طور کامل آن را درمان نخواهد کرد . 

 

حدود 10 تا 15 درصد افراد مبتلا به ام اس  در جهان دارای حملات نادر و حداقل ناتوانی تا ده سال پس از تشخیص هستند. که بیماری آنها  MS خوشخیم نامیده می شود. این بیماری به طور معمول در مردان و در افراد مبتلا  با سن بیش از  40 سال سریعتر پیشرفت می کند. البته زنان دو برابر بیشتر از مردان احتمال ابتلا دارند.

حدود نیمی از افراد مبتلا به ام اس، تا 15 سال پس از دریافت تشخیص ام اس از یک عصا و یا سایر روش های کمکی استفاده می کنند. در 20 سال پس از تشخیص، حدود 60 درصد هنوز در حال حرکت هستند و کمتر از 15 درصد نیاز به مراقبت از نیازهای اولیه خود دارند.

کیفیت زندگی بیمار مبتلا بستگی به علائم  و نحوه درمان دارد. این بیماری به ندرت کشنده است، اکثر افراد مبتلا به ام اس دچار ناتوانی شدید نمی شوند و به زندگی به طور کامل ادامه می دهند. ولی این بیماری غیر قابل پیش بینی بوده و عملکرد آن بدون هیچ هشداری تغییر می کند.

 بیماری MS در همه جای دنیا شایع است و روند رو به افزایش آن، در بیشتر مناطق جهان مشاهده می‌شود. در برخی از کشورهای اروپایی، آمریکای شمالی و روسیه، میزان شیوع این بیماری بالاست و در برخی از مناطق مانند آفریقا، شرق و جنوب شرق آسیا، میزان آن کمتر اعلام شده است.

ایران در ابتلاء به بیماری ام اس جزو 10 کشور اول دنیاست و در این میان، اصفهان بیشترین آمار مبتلایان به ام اس در کشور را دارد. از 85 هزار بیمار شناسایی شده  مبتلا به ام اس در کشور دست کم هشت هزار نفر در استان اصفهان بسر می برند.

با توجه به شیوع این بیماری در جوامع  صنعتی ، عدم وجود سابقه ای برای این بیماری در سا ل ها ی دور، شیوع این بیماری در 70 سال گذشته و گزارشات و آمار های غیر رسمی همگی دلیلی بر آن است که  آلودگی خاک و آب از عوامل خطر این بیماری محسوب می شود که هنوز به تایید مراجع علمی نرسیده است.